Adelaide naar Alice Springs

2 t/m 14 oktober

G'day!

Na geland te zijn in Adelaide zijn we weer echt Down Under, of is dat pas op Tasmanië? Je mag op binnenlandse vluchten trouwens gerust 4 liter limonade meenemen! Daar waren we wel verbaasd over. En ze vroegen niet eens naar onze paspoorten, ze vertrouwden ons op onze blauwe ogen... We zitten in een self check-in hotel en hebben heerlijk geslapen. Als we 's ochtends de tv aanzetten stuiten we op het Nederlandse NOS nieuws, dat zenden ze toevallig op zondagochtend uit. Nog steeds geen formatie... zucht... Ook zijn we even in de war als we zien hoe laat het is, een uur later dan ons horloge aangeeft. Er was toch geen tijdsverschil met Darwin?? We komen er achter dat die nacht de Daylight Saving Time is ingegaan, dus we missen een uur. Gelukkig merken we het vandaag al en niet morgenochtend als we worden opgehaald voor onze Bush tour. We hebben Adelaide te voet verkent en zijn met de tram naar Glenelg geweest, een soort Scheveningen. 
De volgende dag, maandag (dag 1 van de tour), staan we om 6:30 uur (5:30 NT time) klaar en worden we opgehaald door de Heading Bush auto met trailer. Het is een Toyota Landcruiser... dachten we daar vanaf te zijn! Achterin staan 2 banken tegen de zijkanten aan, als je daar zit, zit je dus schuin. Onze gids heet Ian (26 jaar) en heeft een vriendelijke uitstraling. We hebben een kleine groep, er is namelijk nog 1 andere passagier, Daniel (22jaar)!! Verder gaat er nog een toekomstige gids mee om te zien hoe deze trip gaat, Bernie (52 jaar). In totaal zijn we dus met 5. We gaan op weg en bij een koffiestop bekijken we op
de kaart welke route we waarschijnlijk gaan doen. Ian vertelt alles onder voorbehoud, omdat het weer soms roet in het eten kan gooien. Bij regen sluiten sommige wegen. Hierna gaan we op weg naar de Flinders Ranges. Onderweg stoppen we voor een wandelingetje in Mt Remarkable NP en in Port Augusta. Daniel blijkt een echte einzelgänger te zijn en zegt weinig, Bernie daarentegen praat voor 3! Aangekomen bij een kameel boerderij vlak bij Quorn hebben we een kameel rit gemaakt naar onze eerste slaap plek. Maar eerst een kampvuur maken voor een echte Aussie barbie. Na het eten kregen we les in aboriginal cultuur van Kay, een Aboriginal vrouw. Als het bedtijd is is het al erg koud, maar in onze slaapzakken in de swags (matje en tentje in 1) is het lekker warm alleen je hoofd blijft koud. Maar Sara heeft daar haar muts voor om dat te voorkomen. 
Dag 2 - 's Ochtends met zonsopgang op (wat gebruikelijk zal blijken voor de komende 10 dagen) en na het ontbijt via Yourenbulla voor Aboriginal rockart naar Wilpena Pound. Wilpena Pound lijkt op een groot amfitheater en is 8 bij 17 km! 's Middags rijden we naar onze kampeerplek op het land van een schapenboer. Hij wordt door Ian 'betaald' met een doos blikjes cola. We zetten kamp op naast een droge rivier en maken het dagelijkse kampvuur om te koken en voor de warmte. Daarvoor verzamelen we elke dag onderweg hout en leggen dit op de trailer. Op sommige plekken wordt je een beetje gek van alle vliegen, maar hier zitten er echt veel, honderden vinden ons eten en ons ook lekker. Sara heeft hier toch maar eens het vliegennetje tevoorschijn gehaald en over haar hoofd gedaan. Zitten die vliegen tenminste niet meer op je gezicht! 
Bernie is een geval apart, hij is een man met een flinke bierbuik en lang niet zo fit als hij zelf denkt. Hij vertelt die avond aan Sara dat de trip toch niet is wat hij had verwacht. Zo kamperen in de Bush is niets voor hem, hij zou toch liever vaker op een camping staan. Dan heeft hij toch niet goed de vacature bekeken denken wij zo... Hij vertelt ook dat hij ons misschien in Yulara bij Uluru gaat verlaten en naar huis vliegt. Hij is constant aan het vertellen hoe veel hij weet over Uluru en Kata Tjuta omdat hij daar gids was, dus als we daar zijn heeft hij ons veel te laten zien en vertellen... we zijn benieuwd! Over de rockart had hij ons niet veel meer te vertellen dan er op de bordjes die erbij stonden werd uitgelegd...
Als we gaan slapen is het wat bewolkt en midden inde nacht begint het te regenen. De swags hebben een klep aan het hoofdeind, dus die kan je over je hoofd klappen om droog te blijven. Bernie daarentegen vlucht de auto in, een echte outback man... ahum... 's ochtends voert hij het excuus aan dat  hij moet rijden en echt uitgerust moet zijn. Sara was op dag 2 al klaar met hem. 
Dag 3 - We worden wakker als de vliegen wakker zijn, die zitten meteen weer over je gezicht, bah. Het wordt een regenachtige dag. Op zich niet heel erg, want we zitten veel in de auto vandaag. We bezoeken nog een interessante man, Alf, die zo goed als voor alle namen een verklaring heeft. Sara betekent iets als 'the rising sun' en hij heeft nog een hoop uitgelegd. Als we stoppen voor de lunch worden we aangevallen door muggen. Echt een hoop! Na inspuiten blijven ze redelijk op afstand. Hierna rijden we door naar Lake Eyre, een meer ter grootte van Nederland. Normaal zit hier geen water in, maar omdat het zo veel geregend heeft nu wel. We zien ook heel veel groen onderweg hierdoor. We horen steeds van Bernie dat we veel geluk hebben, eens in de 20 jaar is het zo groen... dat kan wel zijn, maar wij komen voor the red center!!! Bij Coward springs zijn we in de warmwater bron gesprongen alleen was het niet heel warm maar goed genoeg om even op te frissen na 2 dagen zonder douche. Onderweg naar William Creek nog even wat spoorbielzen van de old Ghan railway opgepikt en op de trailer en auto dak gebonden. Dit schijnt mooi brandhout te zijn. In William Creek staan we op de camping dus kunnen we morgen ochtend ook even douchen, maar nog beter we kunnen ons tentje bestaand uit muggengaas opzetten onder een afdakje, wat een luxe! Wel weer gewoon koken op een houtvuur en daarna gaan we naar de lokale pub. Dit "dorp" heeft ongeveer 15 inwoners. Mensen die de pub en camping runnen en wat piloten die rondvluchten over Lake Eyre doen. Na een paar drankjes in de met geld, foto's, oude pasjes, visite kaartjes en veel meer rotzooi versierde pub weer ons bedje opgezocht. We worden ondertussen wel een beetje gek van die Bernie, hij zegt steeds hoe hij de tour zou doen, heel anders dan Ian het nu doet en het zou geen Heading Bush tour meer zijn maar een heading camping. Verder weten we al veel te veel over zijn persoonlijke leven. 
Dag 4 - Na een tegenvallende douche met koud en warm water op weg naar Coober Pedy. De weg is aardig modderig dus af en toe krijgt de auto een modder douche en glijdt hij een beetje. Coober Pedy is een opaal mijn stadje midden in de woestijn waar 75% van de mensen in rotswoningen in bergen of onder de grond wonen. We krijgen hier een rondleiding door een oude mijn onder de stad. Tegenwoordig mag alleen nog buiten de stad gewonnen worden ivm veiligheid. Het zijn mooie stenen maar niet onze smaak wat sieraden betreft. Op onze weg richting The Painted Desert komen we langs uitgestrekte kale vlaktes met glinsterende stukken silica glas en een aantal red kangaroos die vlak bij de auto blijven staan. De weg is weer erg modderig maar het weer is schitterend. We krijgen onderweg ook een mooie zonsondergang op de Painted Desert te zien. Vlak na de Painted Desert slaan we kamp op, dit is een van Niels zijn favoriete camp spots. Het belooft weer een koude nacht te worden maar met een mooie sterren hemel geen dreiging voor regen. 
Dag 5 - Eerst zijn we terug gereden naar de painted desert om vanaf de look-out foto's te maken en een wandeling te maken. Hierna zijn we doorgereden naar The Pink Roadhouse in Oodnadatta waar we een tegenvaller te verwerken krijgen. Door de vele regen de afgelopen tijd is de weg naar Dalhoussie hotsprings gesloten. Ons programma wordt dus wat gewijzigd. Bernie is helemaal in zijn nopjes, want dan kunnen we langer doorbrengen bij Yulara en daar kan hij zoveel over vertellen... We gaan over de Stuart Highway naar Malee en vervolgens passeren we de WA/NT border en gaan we weer een uur terug in de tijd. Hier komen we nog 2 Nederlanders tegen die al 18 maanden en 12000 km op de fiets onderweg zijn. Ze zijn vanuit Nederland via Iran en Azië overgestoken naar Australië en fietsen nu van Darwin naar Adelaide. Wauw! Hierna zijn we doorgereden en kwamen we terecht op een prachtige kampeerplek waar 2 kangeroos hopten toen we kwamen aanrijden. 
Dag 6 - Op weg naar Yulara. Vandaag lopen we om Uluru heen, +/- 12 km. Dit is Bernie zijn terrein, maar dat valt dus vies tegen! Ian wist meer maar hielt maar een beetje zijn mond. Na de wandeling was iedereen aardig moe. We hebben de sunset bekeken op volgens Bernie de beste plek, vlak bij de rots. Daar kwamen we nog een andere groep tegen, de maatschappij waar Bernie voor gewerkt heeft. We voelden ons niet echt op ons plek daar, tussen de mensen met nette kleren aan. Ook kregen ze champagne en toastjes... Die tour kost voor 2 dagen hetzelfde als onze tour voor 10 dagen! De sunset was wel intens op de rots, maar het lijkt ons toch mooier van verder weg.
Dag 7 - Om 5 uur op en op weg om de sunrise te bekijken bij een uitzichtpunt waar je de zon achter Uluru zag opkomen en ook Kata Tjuta kon zien. Op de parkeerplek had Ian ondertussen ontbijt gemaakt, bird in the nest. Een ei in een gat gemaakt in een boterham en dan gebakken, lekker! Hierna doorgereden naar Kata Tjuta voor de wandeling van vandaag: The Valley of The Winds. Het is een mooie wandeling. Ian verteld onderweg dat je de keutels van kangeroos kan eten omdat ze veel bessen eten enzo. Bij een van de look-outs vinden we keutels. Ian eer er 1 op en daarna nog 1... Sara vind dat ze wel erg op de fruitcake lijken die we gister hadden... Het blijkt een grap te zijn van Ian! Het is inderdaad fruitcake, haha, hij had ons wel even hoor! Terug op de camping lunchen we en hebben we de middag 'vrij'. Ian gaat boodschappen doen en wij rijden mee naar het winkelcentrum. Bernie gaat trouwens morgen naar huis met het vliegtuig omdat zijn moeder ziek is. Wij vragen ons af of het echt waar is... We vroegen ons al een tijdje af wat Ian van Bernie denkt en daar komen we nu achter. Hij kan natuurlijk niet zomaar over hem praten als hij nog een paar dagen met hem moet doorbrengen, maar nu weten we dat hij naar huis gaat. Hij denkt dus hetzelfde over hem als wij. Hierna 'bitchen' we achter de rug van Bernie om, misschien niet aardig, maar je moet toch je frustraties kwijt. Die man is zo vol van zichzelf, echt ongelooflijk! Hij verteld alleen maar over zichzelf en zijn nieuwe liefde (al 3 weken) en hoe goed hij in bed is... Echt, dat willen we niet weten hoor! 's Avonds hebben we een mooie sunset gezien met wat hapjes en toch champagne erbij ;-).
Dag 8 - Bernie op het vliegtuig gezet, opluchting voor iedereen. Ian vertelde nog dat hij het niet veel langer had volgehouden. Daniel zegt zoals gebruikelijk niets. Hierna met z'n 4en doorgereden naar Kings Canyon. De dag begon heet, maar nu reden we richting de wolken. Op zich niet erg voor de wandeling. Het eerste stuk is erg stijl omhoog, maar daarna is het zo goed als vlak. Via de Garden of Eden lopen we de hele wandeling, heel mooi! Maar Niels vind dat het er mooier uitziet met de zon, zoals 8 jaar geleden. Even illegaal gedoucht bij een camping/tankstation en daarna een stukje de Mereenie loop (aboriginal land) op naar een uitkijkpunt om de 'zonsondergang' te bekijken en te eten... en daarna illegaal te kamperen. 's Nachts worden we wakker als het begint te spatten, we gaan er snel uit en hangen de buitentent over de binnentent. Zijn we in ieder geval droog. Helaas begon het daarna erg te waaien en konden we daar niet door slapen...
Dag 9 - Snel de tentjes opgeruimd in de motregen en vervolgens een wandelingetje gemaakt langs de
klif. Ian had een soort grot gevonden toen hij alleen een wandeling had gemaakt en liet deze aan ons zien. Er vlogen een paar vleermuizen en
er waren fossielen te zien. Toen we weer naar boven klauterden namen we nog 2 takken mee. Vanavond gaat Ian laten zien hoe de Aboriginals speren maken. We hebben de Mereenie loop verder gereden en komen langs Gosse Bluff, een krater die ontstaan is nadat miljoenen jaren geleden een meteoriet is ingeslagen. Door naar West Mac Donnell NP om even te lunchen en een korte wandeling te maken bij Redbank Gorge en vervolgens door naar Glen Helen. Hier vlakbij is 2 mile beach, een strandje aan een rivier midden in Australië. Een erg mooie laatste kampeerplek! Omdat de lucht zo dreigend is zetten we voor de zekerheid direct de hele tent op. Met ons kampvuur verbranden we de laatste spoorbielzen van de Ghan Railway die we hadden meegenomen. 
Dag 10 - Eerst alles opgeruimd, ingepakt en ingeladen. Hierna zijn we weer naar Glen Helen gereden. Daar kon je een helicoptervlucht doen, maar dat waren we niet van plan aangezien het erg bewolkt was. Toen we echter bij Glen Helen kwamen was het aardig opgeklaard en besloten we het toch te doen. Het was maar een vlucht van 5 min maar Ian raadde het ten zeerste aan. Toen we met de piloot naar de heli liepen en hij de deuren eruit aan het halen was (vlucht zonder deuren) kwamen er een paar Abo kids langs. De piloot vroeg aan ons als we het erg vonden als er 1 tussen ons in kwam zitten als pleziertje voor hem. In ruil hiervoor gingen we 10 min. Prima! Het vliegen was superleuk, maar de Abo KID zei achteraf niet eens dank je wel... Hierna zijn we nog naar een waterhole gereden en hebben daar gezwommen en geluncht. Toen was de trip echt over en  zijn we naar Alice Springs doorgereden en afgezet bij ons hostel. Einde Heading Bush tour. 's Avonds zijn wij nog ter afsluiting met Ian uit eten geweest en naar de pub. Daniel zou ook meegaan, maar die kwam niet opdagen, echt een rare vogel!!

CYA,
Niels en Sara